Η επανειλλημένη αντικειμενοποίηση και σεξουαλικοποίση του γυναικείου σώματος από τα ΜΜΕ και κυρίως τις διαφημίσεις συμβάλει στη διαιώνιση στερεοτύπων που συνδέονται με τη βία κατά των γυναικών σε παγκόσμιο επίπεδο.
Η γυναικεία εικόνα στα ΜΜΕ και στη διαφήμιση συχνά προβάλλεται ως εικόνα υποταγής, σιωπής και παθητικότητας. Είναι η εικόνα της όμορφης, αλλά όχι ιδιαίτερα έξυπνης περσόνας, μία εικόνα που απαξιώνει τη γυναικεία νοημοσύνη και υποβιβάζει το σώμα της.
Μηνύματα γυναικείας παθητικότητας και υποταγής εκφράζονται και μόνο με τη στάση του γυναικείου σώματος. Η έκφραση του προσώπου, η στάση του σώματος, η θέση της γυναίκας στο χώρο σε σχέση με τον άνδρα που πιθανά συμμετέχει σε μια διαφήμιση στέλνουν το μήνυμα της γυναίκας-αντικειμένου.
Το στήθος, τα πόδια και τα οπίσθια, είναι τα μέρη του γυναικείου σώματος που απομονώνονται για την διαφήμιση των προϊόντων απογυμνώνοντάς την από την ανθρώπινη αξία της, κάνοντας την αντικείμενο-εργαλείο. Μετατρέπεται σε κάτι απρόσωπο, στην ουσία σε πράγμα, κάτι που δεν συμβαίνει με τον άνδρα, τον οποίο σχεδόν πάντα τον αντιμετωπίζει ως οντότητα.
Οι διαφημίσες έχουν τη δύναμη να θέτουν το πλαίσιο για το τι θεωρεί μία κοινωνία ως κανονικότητα, επηρεάζοντας το υποσυνείδητο εκατομμυρίων ανθρώπων με μια μόνο εικόνα! Βρίσκονται παντού. Στην τηλεόραση, στα έντυπα, στο δρόμο, στα μαζικά μέσα μεταφοράς. Η προβολή από μέρους τους συμπεριφορών που υποβιβάζουν και αντικειμενοποιούν τις γυναίκες κάνει υποσεινήδητα την έμφυλη βία να φαίνεται ασήμαντη με αποτέλεσμα να μειώνεται η πιθανότητα τα περιστατικά βίας κατά των γυναικών να καταγγέλονται και να καταδικάζονται.