“Μια μεγαλειώδης μορφή παρουσίας και προσφοράς στην οικογένεια,
την κοινωνία, την πατρίδα.
Στο αρχαίο θέατρο της Δωδώνης λατρεύονταν μια γυναίκα θεότητα,
η Διώνη, σύζυγος του Δία.
Στην πορεία μας συναντάμε την Ολυμπιάδα, την ηπειρώτισσα βασιλοπούλα των Μολοσσών και μητέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Στη Βυζαντινή Άρτα, στο Δεσποτάτο της Ηπείρου, τη Βασίλισσα Θεοδώρα, την Αγία Θεοδώρα, που προσέφερε τόσα πολλά στην Ορθοδοξία.
Στο Σούλι, τις καπετάνισσες, τις γενναίες αυτές γυναίκες, που τρόμαξαν τον Αλί Πασά και έγραψαν μοναδικές σελίδες ηρωισμού, με αποκορύφωμα τη θυσία του Ζαλόγγου.
Η Ηπειρώτισσα είναι η μάνα, η αδελφή, η αγωνίστρια. Είναι η γυναίκα της ξενιτιάς. Ο άνδρας στο ταξίδι κι αυτή πίσω να αναλαμβάνει πολλούς ρόλους: τη βιοποριστική διαδικασία της οικογένειας στο σπίτι, στο χωράφι, στην ανατροφή των παιδιών. Κι αυτή με θυσίες και αυταπάρνηση και με τεράστιες προσπάθειες να τηρήσει τις αξίες και τις παρακαταθήκες της κληρονομημένης παράδοσης.
Και φθάνουμε στο ’40, για να δούμε τις γυναίκες της Ηπείρου φορτωμένες πυρομαχικά και άλλα εφόδια, να κατεβαίνουν απότομες χαράδρες και
να ανεβαίνουν κακοτράχαλα βουνά…”
Ευχαριστούμε πολύ την εθελόντρια της ΧΕΝ Νέας Σμύρνης,
που μας έδωσε το κείμενο.