Θα ήθελα να εκφράσω κάποιες σκέψεις για την πολυαγαπημένη μου θεία Βασιλική Χριστοπούλου- Μερτζάνη, θανούσα στις 2/8/2022. Ο κορονοϊός με εμπόδισε να είμαι παρούσα στο τελευταίο αντίο. Με παρηγορεί το ότι θα γραφούν αυτά που θα ήθελα να πώ και θα διαβαστούν από τους συμπατριώτες της, αλλά και από τα μέλη της Χ.Ε.Ν, της οργάνωσης που υπηρέτησε για 30 και πλέον χρόνια.
Είχα την τύχη να την ζήσω από κοντά, να μαθητεύσω δίπλα της και γι’αυτό να γνωρίζω την προσωπικότητά της. Με λίγα λόγια είχε χαρακτήρα προσιτό, απλό, με χιούμορ, ζωντάνια, οξύνοια, υπερηφάνεια, ειλικρίνεια, δυναμικότητα και εργατικότητα. Εκτιμούσε τις απλές και ανέξοδες χαρές της ζωής και αντλούσε από αυτές χαρά και δύναμη. Η φύση ήταν η αγάπη της. Ένα ωραίο ηλιοβασίλεμα ή ανατολή, ένα ωραίο τοπίο, ένα ωραίο βιβλίο, ένα έργο τέχνης κ.α την ενθουσίαζαν και έφτιαχναν και την πιο δύσκολη μέρα της. Είχε γεννηθεί με χαρακτηριστικά ηγέτη που επιβεβαιώνονταν από το παράδειγμά της και τις πράξεις της. Οι αρχές της και αξίες για την ζωή την ακολουθούσαν πάντα.
Καταρχήν, ήταν υπερήφανη για την καταγωγή της και αγαπούσε την ιδιαίτερη πατρίδα της. Έγινε σπουδαία σύζυγος και μητέρα 2 εξαίρετων παιδιών που μεγάλωσε σύμφωνα με τις αρχές της. Στον επαγγελματικό τομέα διέπρεψε ως Γενική Γραμματέας της Πανελλήνιας και Παγκόσμιας γυναικείας, εθελοντικής, κοινωνικής οργάνωσης Χ.Ε.Ν για πάνω από 30 χρόνια. Παραδειγματική εθελόντρια μύησε πλήθος γυναικών στον εθελοντισμό (έννοια άγνωστη στην Ελλάδα του 1970.) Γνωστή και επικρατούσα ήταν η φιλανθρωπία, ένας θεσμός στατικός που δεν προάγει την κοινωνία. Μέσω της επαγγελματικής κατάρτισης, εκπαίδευσης και εμψύχωσης οι γυναίκες στην Χ.Ε.Ν πίστεψαν στον εαυτόν τους, βγήκαν στην αγορά εργασίας και έζησαν από την δουλειά τους. Οι ίδιες έγιναν καλές εθελόντριες και ο θεσμός αυτός άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά στην εξέλιξη της κοινωνίας. Υπήρξε λοιπόν πρωτοπόρος στον εθελοντισμό αλλά και στον τομέα του περιβάλλοντος. Αντιλήφθηκε από πολύ νωρίς τις επιπτώσεις από την αδιαφορία και την αλόγιστη καταστροφή του. Τα αποτελέσματα έχουμε ήδη αρχίσει να τα βιώνουμε. Ευαισθητοποίησε εκατοντάδες γυναίκες της Χ.Ε.Ν μέσω διαλέξεων, εκπαιδεύσεων, δράσεων στον κρίσιμο αυτόν τομέα. Τα εκπαιδευμένα μέλη της οργάνωσης ανακύκλωναν από την δεκαετία του ‘70. Φρόντιζαν για την οικονομία στο νερό, στο ρεύμα κ.α.
Τέλος το ενδιαφέρον της για τα παιδιά την οδήγησε στην εθελοντική ασχολία της στο μουσείο φυσικής ιστορίας Γουλανδρή. Από την θέση του προέδρου του Δ.Σ. των φίλων του μουσείου, ενημέρωσε, ξενάγησε, πρόσφερε στα παιδιά ερεθίσματα και εμπειρίες για το περιβάλλον, την φύση, τα φυσικά φαινόμενα κ.α. Με όλα αυτά βοήθησε στην εξέλιξη της Ελληνικής κοινωνίας, έβαλε το λιθαράκι της σε έργα καλά κ’αγαθά. Η ενασχόλησή της με τις γυναίκες και τα παιδιά που αποτελούν, οι μεν πρώτες την βάση της κοινωνικής εξέλιξης τα δε δεύτερα το μέλλον της, ήταν η προσφορά της στην κοινωνία της πατρίδας της. Θα την θυμόμαστε πάντα με αγάπη, εκτίμηση και σεβασμό για το κοινωνικό της αποτύπωμα, αλλά και τον ζωντανό, ευχάριστο χαρακτήρα της και το δυνατό της γέλιο.
Η ανιψιά της Αγγέλα Δούκα