Τα κάλαντα είναι ελληνικό έθιμο που διατηρείται αναλλοίωτο ακόμη και σήμερα. Την παραμονή των Χριστουγέννων, τα παιδιά, παρέες – παρέες, γυρνούν από σπίτι σε σπίτι, χτυπούν την πόρτα και ρωτούν: “Να τα πούμε;” Αν η απάντηση του νοικοκύρη είναι θετική, τραγουδούν τα κάλαντα με τρίγωνα κι άλλα μουσικά όργανα και τελειώνουν με ευχές. Ο νοικοκύρης τα ανταμείβει με χρήματα και τους προσφέρει χριστουγεννιάτικα γλυκά.
Η λέξη κάλαντα, προέρχεται από τη λατινική λέξη calenda που σημαίνει αρχή του μήνα. Η ιστορία τους συνδέεται και με την αρχαία Ελλάδα, καθώς έχουν βρεθεί αρχαία γραπτά κείμενα παρόμοια με τα σημερινά (Ειρεσιώνη).
Κατά την αρχαιότητα τα παιδιά κρατούσαν ομοίωμα καραβιού, που παρίστανε τον ερχομό του Διονύσου. Άλλοτε, κρατούσαν κλαδιά ελιάς ή δάφνης, στα οποία κρεμούσαν κόκκινες και άσπρες κλωστές. Σ’ αυτές κρεμούσαν τις ανταμοιβές των σπιτιών.
Κάλαντα, επίσης, ψάλλονται την παραμονή της Πρωτοχρονιάς και των Θεοφανίων.