Αξεπέραστο παράδειγμα ταλέντου, επιμονής και πειθαρχίας
Σήμερα Κυριακή 21 Ιουνίου με αφορμή την παγκόσμια ημέρα Μουσικής, το Μετρό της Αθήνας θα «πλημμυρίσει» με μουσική – αφιέρωμα στην Μαρία Κάλλας. Στην κορυφαία Ελληνίδα σοπράνο, τη χρυσή φωνή του 20ου αιώνα, τον θρύλο της Όπερας, την πιο λαμπερή και παγκοσμίου φήμης υψίφωνο.
Μαρία Κάλλας η Ωρίμανση ενός Μύθου! Ένα κορίτσι με μοναδικό οδηγό την αγάπη για την μουσική, την θέληση και την πίστη κυριάρχησε με έναν ξεχωριστό τρόπο σε έναν χώρο δύσκολο, αυτόν της όπερας. Ένα κορίτσι που έχει βιώσει την απόρριψη για την εξωτερική της εμφάνιση, ακόμη και από την ίδια της τη μητέρα, η οποία ωστόσο αναγνωρίζοντας το ταλέντο της, αυτή η μητέρα ήταν που την οδήγησε με την υπομονή της στην καταξίωση και την επιτυχία. Ένα κορίτσι που στην κατοχή, στα 17 του χρόνια κατηγορήθηκε για προδοσία από τους συναδέλφους της ενώ οι ισχυρισμοί αυτοί ήρθαν σε αντίθεση με μαρτυρίες της εποχής, που λένε ότι η Κάλλας τον σκληρό χειμώνα του ’42 μετείχε σε αντιστασιακές ομάδες για την εξασφάλιση και τη διανομή τροφίμων. Όλο αυτό το άσχημο κλίμα ήταν και ο λόγος για την αναζήτηση μίας μεγάλης καριέρας.
Η έλλειψη ουσιαστικής Μουσικής Παιδείας στην ελληνική βασική εκπαίδευση, αλλά και η σταδιακή απομάκρυνση από αυτό το είδος μουσικής, οδήγησε σε ένα γενικό λειτουργικό αναλφαβητισμό στο κεφάλαιο της πραγματικά σημαντικής Μουσικής. Εάν ρωτήσουμε το ελληνικό κοινό νεότερης ηλικίας τι συναισθήματα γεννά το όνομα Μαρία Κάλλας και η φωνή της, χωρίς βέβαια να είναι αυτή η γενική εικόνα της κοινωνίας μας, ίσως λάβουμε μια μάλλον απαισιόδοξη απάντηση! Είναι λυπηρό ότι αρκετές φορές το όνομα της αξιοποιήθηκε μόνο ως άλλοθι για την προώθηση πρωτοβουλιών και δράσεων κατ’ όνομα πολιτιστικών εκδηλώσεων. Αυτό γίνεται αντιληπτό και από την εγκατάλειψη του διατηρητέου σπιτιού, όπου έζησε τα νεανικά της χρόνια η διάσημη Ελληνίδα υψίφωνος.
Παρόλα αυτά τα οποία προκαλούν θλίψη, η Μαρία Κάλλας υπηρέτησε με τελειότητα, ακεραιότητα και πάθος τη μουσική και ανήκει πλέον στην παγκοσμιοποιημένη ανθρωπότητα, όπως εξάλλου και η Τέχνη που υπηρέτησε. Ο κόσμος όσο θα υπάρχει πολιτισμός θα συνεχίσει να την αναγνωρίζει, να την θαυμάζει και να την θεωρεί χωρίς καν δεύτερη σκέψη σε «παγκόσμιο πολιτιστικό αγαθό»!
Άννα Χιωτέλλη-Λεονάρδου,
ΧΕΝ Γλυφάδας