Δυναμικές αγαπημένες εθελόντριες
Γυναίκες της ΧΕΝ
Πόσο θέλω να πάρω αγκαλιά μια και μια και με φιλί να μας πω ZOYME!!!
Ζούμε και είμαι σίγουρη απολαμβάνουμε όπως κανείς τον Ήλιο αλλά και τα Σύννεφα το φεγγάρι και τα αστέρια , την Αγάπη την Φιλία και πάνω από όλα …εμάς!!!
Μας αγαπήσαμε …ή ακόμα το παλεύουμε?
Δώδεκα χρόνια πριν αντιμετώπισα καρκίνο μαστού…
Μόλις μου το ανακοίνωσε η γιατρός το 2006 έφυγε η γη κάτω από τα πόδια μου…
Ένα μπουκάλι γάλα με ημερομηνία λήξης εμφανίστηκε μπροστά μου και έγραφε ΓΩΓΩ… αγαπημένοι μου τα είδα όλα!!!
Ένα τεράστιο ΓΙΑΤΙ μαζί με το μπουκάλι γάλα έπιασαν χορό στο κεφάλι μου και δεν έλεγαν να σταματήσουν κι εγώ μπροστά στο internet ρωτούσα τις μηχανές αναζήτησης …πόσο θα ζήσω.
Ένας υπέροχος ψυχίατρος που επισκέφθηκα τότε με «τοποθέτησε»…
«Γιατρέ, φοβάμαι πως θα πεθάνω απ’ αυτό που με βρήκε»,
«Και βέβαια θα πεθάνεις!» μου απάντησε με απίστευτη σιγουριά και με κοίταξε στα μάτια
«Τι κακός που είναι», σκέφτηκα, και αμέσως κατάλαβα τι έχει συμβεί. Αυτός που μου τον σύστησε, του έχει μιλήσει για μένα και ξέρει αυτό που όλοι μου κρύβουν… ΔΕΝ θα ζήσω! «Ξέρετε πως θα πεθάνω! Ξέρετε, όμως, πότε;»
«Όχι, δεν είπα πως ‘‘θα πεθάνεις απ’ αυτό που σε βρήκε”. Είπα πως θα πεθάνεις, όπως θα πεθάνουμε όλοι μας… Κανείς δεν ξέρει το πότε αλλά αν φοβάσαι πως θα πεθάνεις, οι φόβοι σου είναι βάσιμοι. Σίγουρα κάποτε θα πεθάνεις. Δεν ξέρω από τι, δεν ξέρω πότε, είμαι σίγουρος, όμως, πως κάποτε θα πεθάνεις, όπως όλοι μας. Το θέμα είναι αν πραγματικά θα ζήσεις μέχρι να ‘ρθει η ώρα που θα πεθάνεις. Ίσως αυτό είναι που πραγματικά φοβάσαι, τώρα που κατάλαβες ότι δεν είσαι αθάνατη και ο χρόνος σου δεν είναι ατελείωτος».
Μ΄ΑΓΑΠΩ είναι ο τίτλος του βιβλίου μου. Μια βίβλος αισιοδοξίας που θέλει να φωνάξει …ο καρκίνος είναι ένα αναπάντεχο της Ζωής και μια πρόκληση για αναμέτρηση και Νίκη !!!.
Πού να το φανταζόμουν από μπουκάλι γάλα με κοντινή ημερομηνία λήξης να γίνω συγγραφέας . Ο καρκίνος με έκανε συγγραφέα δώδεκα χρόνια μετά!!!
Αχ πόσα θέλω να σας πω και πόσα θέλω να ακούσω να μου λέτε… εύχομαι να βρεθούμε από κοντά κάποια στιγμή …μέχρι τότε σας στέλνω την αγάπη μου με ένα ακόμα απόσπασμα από το βιβλίο μου…
“Δουλεύουμε, νοιαζόμαστε αναλωνόμαστε για το αύριο και επικεντρωνόμαστε σ’ αυτό χάνοντας το σήμερα, πολλές φορές υπομένοντας τα πάντα, κάνοντας παραχωρήσεις, υποχωρήσεις, καταπιέζοντας ολόκληρη την ύπαρξή μας με δικαιολογία ένα καλύτερο… αύριο. Φορέστε σήμερα τα καλύτερά σας ρούχα, φάτε με το καλό σας σερβίτσιο, πιείτε με τα κρυστάλλινα ποτήρια, εκείνα που φυλάτε με προσοχή βαθιά στο ντουλάπι για τους… ξένους. Αγκαλιάστε τους αγαπημένους σας και μ’ ένα φιλί πείτε τους πόσο τους αγαπάτε, ειδικά εκείνους που έχετε απομακρύνει από κοντά σας, ενώ τους θέλετε δίπλα σας… Φτιάξτε ένα ωραίο γεύμα και μοιραστείτε το με αυτούς που δεν θα σας το ανταποδώσουν ποτέ. Κάντε δώρα σ’ αυτούς που δεν μπορούν να σας κάνουν… Κάντε το Καλό πρώτα για σας και νιώστε ευγνωμοσύνη που έχετε και δίνετε… Αν ζούμε το Τώρα με αγάπη και σεβασμό, ξεκινώντας από μας, αυτό αλάνθαστα θα μας οδηγεί σ’ ένα καινούργιο καλύτερο… Τώρα. Ακριβώς αυτό που έχουμε μάθει να αποκαλούμε… Αύριο.”
…αγαπήστε σας !!!
Γωγώ Τσακογιάννη