Η Σοφία Μπεκατώρου έκανε την αρχή στην χώρα μας και με θάρρος μίλησε δημόσια για τον βιασμό της από γνωστό παράγοντα στην ομοσπονδία ιστιοπλοΐας.
Δυστυχώς, η Σοφία δεν είναι η μόνη, βιασμοί συμβαίνουν πολύ πιο συχνά από όσο παρουσιάζονται στα ΜΜΕ. Σε περιστατικά αυτής της μορφής βίας θύτες είναι τις περισσότερες φορές άτομα που οι γυναίκες εμπιστεύονται καθώς βρίσκονται στον οικογενειακό ή και φιλικό κύκλο. Αυτά τα περιστατικά είναι απόρροια από καθημερινές συμπεριφορές που θεωρούμε αθώες ή ακόμη και φυσιολογικές.
Ο σεξιστικός λόγος, τα ομοφοβικά και σεξιστικά αστεία, η προβληματική γλώσσα (π.χ. η έλλειψη γυναικείων τίτλων σε θέσεις ηγεσίας), η αντικειμενοποίηση της γυναίκας και τα στερεότυπα είναι οι θεμελιώδης λίθοι της κουλτούρας του βιασμού.
Όταν ένας θύτης ασκεί ψυχολογική, συναισθηματική ή/και σωματική βία σε μια γυναίκα μπορεί να προβεί ακόμη και ως την γυναικοκτονία. Αν και θέλουμε να πιστεύουμε ότι ζούμε σε μία σύγχρονη κοινωνία με αντιλήψεις που προωθούν την ισότητα, τα νούμερα και τα στατιστικά δεν μας επιτρέπουν να πανηγυρίζουμε.
Το 43% των Ελληνίδων έχουν υποστεί σεξουαλική παρενόχληση τουλάχιστον 1 φορά στην ζωή τους και η χώρα μας είναι τελευταία στον δείκτη ισότητας των φύλων για το 2020 ανάμεσα στις 28 χώρες της ΕΕ.
Τι ενισχύει όμως αυτού του είδους τις συμπεριφορές;
Πως θα μπορούσαμε να τις αποδυναμώσουμε;
Το πρώτο βήμα είναι να συνειδητοποιήσουμε την κατάσταση ώστε να απαλλαγούμε από αυτή.
της Δήμητρας Κακολύρη
(πηγή: EIGE)